|
بررسی جایگاه اجتماعی ـ تربیتی ﻟَﻠِﻪ در دوران صفوی: امیران قزلباش و غلامان حرمسرا
|
محسن بهرام نژاد*   1، سارا داراب زاده2 |
1- دانشگاه امام خمینی قزوین ، bahramnejad1345@yahoo.com
2- دانشگاه امام خمینی قزوین |
|
|
چکیده: (10259 مشاهده) |
| ﻟَﻠِﻪ به عنوان یک اصطلاح رایج در متون عصر صفوی، مفهوم نوینی بشمار نمی‌رود، اما کاربرد فراگیر آن در همان عهد، از اعتبار تاریخی و اجتماعی فراوان آن حکایت می‌کند. غروب تدریجی آن نیز که پس از صفویه اتفاق افتاد مبین این واقعیت است که حیات آن به محیط معنوی آن روزگار وابستگی شدیدی داشته است. در پژوهش حاضر، این پرسش مطرح است که للگان چه کسانی بودند و در تشکیلات حکومتی صفویه چه وظایفی را برعهده داشتند؟ در پاسخ به سؤال مذکور، این مدعا را تقویت می‌سازد که للگان اعم از امیران قزلباش و غلامان حرمسرا در ساختار حکومت صفویه به عنوان معلمان تجربه‌گرا و ذی‌نفوذی مطرح بودند که رسالت آداب‌آموزی شاهزادگان را برعهده داشته و آنان را برای مسئولیت‌پذیری در ساختار قدرت آماده می‌ساختند. این موقعیت خاص، فرصت‌های مهمی را برای آنان فراهم ساخت تا در حوادث مهم سیاسی به‌ویژه در انتقال قدرت و سلطنت به شاهزادگان تربیت یافته‌ی خود، چگونگی اداره‌ی ولایات، مقابله با شورش‌های داخلی و یا تهاجمات بیگانه به مرزهای کشور نسبتاً در گستره‌ی وسیعی نقش آفرینی کنند. پژوهش پیش‌رو با این رویکرد، و با تأکید بر روش توصیفی و تحلیلی به بررسی این موضوع اختصاص یافته است. |
|
| واژه‌های کلیدی: واژه‌های کلیدی: ﻟﻠﻪ، قزلباش، غلامانﻟﻠﻪ، ﻟﻠﻪی غلامان، صفویه. |
|
|
متن کامل [PDF 227 kb]
[English Abstract]
(1741 دریافت)
|
ترویجی: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1393/5/26 | پذیرش: 1393/5/26 | انتشار: 1393/5/26
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
